تلویزیون شهری اصطلاحی است که به تابلو های غول پیکری اطلاق می شود که در کنار چهار راه ها ، اتوبان ها ، بزرگراه ها ، پارک ها و استادیوم های ورزشی بر روی دکل های بزرگی نصب شده و به صورت رنگی تصاویر ویدیویی را پخش می کند . هر تلویزیون شهری با کنار هم قرار گرفتن کابینت های مجزایی با سایز حدود یک متر مربع ساخته می شود . هر کابینت مشابه یک تلویزیون کوچک ، بخشی از تصویر بزرگ صفحه نمایش اصلی را ایجاد می کند . هر کدام از کابینت ها از جزء دیگری تشکیل می شوند که ماژول LED نام دارد . ماژول ها بلوک های مربع و یا مستطیل شکلی هستند که با کنار هم قرار گرفتن تعدادی از آنها کابینت ها ساخته می شوند . هر ماژول نیز به نوبه خود از لامپ های بسیار کوچکتری بنام LED تشکیل شده است . LED ها از مواد نیمه هادی ساخته شده و رنگ های متنوعی دارند . LED ها تنوع رنگ زیادی ندارند و در رنگ های قرمز ، سبز ، آبی و گاهی سفید و زرد تولید می شوند . هر LED از پیوند دو نیمه هادی نوع P و نوع N بوجود می آید که آن را پیوند PN می گویند . این پیوند تنها قادر به تولید یک رنگ است . در تلویزیون های شهری برای تولید سایر رنگ ها از ترکیب رنگ سه یا چهار LED با رنگ های اصلی قرمز ، سبز و آبی استفاده می شود . هر پیکسل ( کوچکترین جزء تصویر ) در تلویزیون شهری شامل سه یا چهار LED با رنگ های اصلی است .

به طور کلی تلویزیون های شهری از نظر ساختار پیکسلی به دو دسته RGB و 2RGB تقسیم می شوند . در نوع RGB هر پیکسل از یک LED قرمز ، یک LED سبز و یک LED آبی تشکیل شده است اما در نوع 2RGB هر پیکسل از دو LED قرمز ، یک LED سبز و یک LED آبی تشکیل شده است . نوع 2RGB در شرایط خاصی می تواند بین دو پیکسل واقعی در تصویر ، یک پیکسل مجازی تولید کرده و کیفیت تصویر را به شدت افزایش دهد . در یک ماژول تلویزیون شهری هر یک از پیکسل ها می توانند فاصله مشخصی تا پیکسل های مجاور خود داشته باشند . لذا ماژول های متنوع با فاصله پیکسلی متفاوت ساخته شده تا تلویزیون هایی با کیفیت های متفاوت تولید شوند . به فاصله بین پیکسل ها در ماژول ، دات پیچ Dot Pitch گفته می شود . دات پیچ بر حسب میلی متر اندازه گیری می شود و نشان دهنده فاصله مرکز تا مرکز دو پیکسل مجاور است . دات پیچ با حرف P و به دنبال آن عدد فاصله بر حسب میلی متر نشان داده می شود . به عنوان مثال P12 نشان دهنده این است که فاصله مرکز تا مرکز دو پیکسل مجاور 12mm است .

تلویزیون های شهری

تلویزیون های شهری از نظر کاربرد به دو دسته Outdoor و Indoor تقسیم می شوند . تلویزیون های Outdoor به طور کامل ضد آب هستند و تا حدودی ضد ضربه اند و همچنین به علت وجود آفتاب گیر روی هر پیکسل در نور آفتاب به راحتی تصویر را نمایش می دهند . از این تلویزیون ها بیشتر در فضا های باز شهری مانند چهار راه ها ، بزرگراه ها ، فرودگاهها ، پارک ها و مصلی ها استفاده می شوند . تلویزیون های Indoor ضد آب نیستند و در اغلب اوقات فاقد آفتاب گیرند و از آنها بیشتر در فضاهای بسته مثل استادیوم های ورزشی  ، سالن های کنفرانس ، سالن های آمفی تئاتر ، سالن فرودگاهها ، سالن مترو و استادیو ها استفاده می شود .  

تلویزیون های فول کالر از نظر نحوه راه اندازی نیز به دو دسته  Online و Offline تقسیم می شوند . در نوع آنلاین برای راه اندازی تلویزیون از یک کامپیوتر شخصی به عنوان کنترلر استفاده می شود . از این مدل بیشتر برای ساخت تلویزیون هایی با ابعاد بزرگ استفاده می شود . در این نوع از تلویزیون ها به نحوی صفحه نمایش بزرگ تلویزیون شهری نقش مانیتور کامپیوتر را بازی می کند و برای نمایش فیلم و تصاویر ، کامپیوتر باید به طور مداوم روشن بماند . هزینه ساخت تلویزیون های آنلاین نسبت به ابعاد و مدل مشابه آفلاین آن به مراتب بیشتر است . در نوع آفلاین برای راه اندازی تلویزیون از برد های کنترل خاصی استفاده می شود که تنها برای برنامه ریزی به کامپیوتر احتیاج دارند و برای ادامه کار و پخش فیلم به طور مستقل کار می کنند . هزینه تمام شده تلویزیون ها آفلاین نسبت به ابعاد و مدل مشابه آنلاین به مراتب کمتر و ساخت آن ها ساده تر است اما در ابعاد خیلی بزرگ قابل اجرا نمی باشند .

مطالب فوق معلوماتی عمومی و نه چندان تخصصی راجع به تلویزیون های شهری فول کالر است که اطلاعات اولیه ای برای تهیه و خرید یک تلویزیون شهری یا تابلو فول کالر را در اختیار شما خواننده عزیز قرار می دهد .